سیلیکون، هشتمین عنصر فراوان در زمین به لحاظ جرمی محسوب می‌شود که به ندرت به شکل عنصری آن در پوسته زمین قابل مشاهده است. بیشتر سیلیکونی که به صورت تجاری به مصرف می‌رسد، به میزان بسیار کمی تحت فرآوری قرار می‌گیرد. اواخر قرن بیستم و اویل قرن ۲۱ را به نام عصر سیلیکون (عصر دیجیتال) می‌شناسند. چراکه این عنصر، تاثیر زیادی بر اقتصاد مدرن داشته است. نسبت کمی از سیلیکون با خلوص بسیار بالا را در نیمه‌هادی‌ها مورد استفاده قرار می‌دهند و همچنین در ساخت ترانزیستورها و چیپ‌های مدارات مجتمع موجود در کامپیوترها و تلفن‌های همراه از این ماده بهره می‌گیرند.

 

سیلیکون ( Silicone) که پلی‌سیلوکسان ( polysiloxanes) نیز نامیده می شود، پلیمرهایی هستند که شامل هر ترکیب مصنوعی ساخته شده از واحدهای تکرار شونده سیلوکسان (siloxane) باشد، که زنجیره ای متناوب از اتم‌های سیلیکون و اتم های اکسیژن است که با کربن، هیدروژن و گاهی برخی عناصر دیگر ترکیب شده است.این پلیمرها معمولاً مقاوم به گرما بوده و به صورت مایع یا لاستیکی-مانند موجود می باشند که برای کاربردهایی از قبیل: درزگیر و آب‌بند، چسب، روانکار، لوازم پخت‌وپز و هم‌چنین عایق حرارتی و الکتریکی استفاده می شوند. انواع پرکاربرد آن شامل: روغن سیلیکون، گریس سیلیکون، لاستیک سیلیکون، رزین سیلیکون و درزبند سیلیکون می باشد.فردریک کیپینگ کاشف سیلیکون است. زمانی که می‌خواست پلاستیک تولید کند، به جای استفاده از ترکیبان کربن، از زنجیره سیلیسیم استفاده کرد که به صورت اتفاقی خانواده سیلیکون‌ها را کشف کرد.

 کاربرد و فواید سیلیکون در زندگی روزمره